روز امتحان

من فکر می کردم فقط من خُلم...تا یه وبلاگ تازه پیدا می کنم که جذبم می کنه می شینم از اولش می خونم ببینم چه خبر بوده...نگو این مرض شیوع پیدا کرده و بعضیا دیگه هم از این کارا می کنن
الان ساعت ۸:۳۵ صبحه...من ۹ امتحان دارم...ولی چون تنبل بودم و می خواستم بابام منو برسونه مدرسه مجبور شدم از ساعت ۸ اینجا باشم
یه عالمه وبلاگ نخونده دارم که ایشالا سر فرصت!! عیب من اینه که وقتی یه عالمه حرف دارم واسه گفتن از هر کدومش یه خط می گم بعد یادم میفته به یه چیز دیگه از اون هم یه خط دیگه می گم...بعدش می بینم اِااِا حرفهام تموم شده اما هیچی هنوز نگفتم!! باید مث یه سری از وبلاگ نویس ها شماره بذارم واسه هر کدوم
من به خدا خودم هم نمیدونم ۲۹ فروردین اون اتفاق خاص چی هست....فقط شنیدم که به آسمون باید نگاه کنی اون ساعت....و امیدوارن...اونایی که اینو گفتن...که بتونن به یاری آدم ها بشریت رو نجات بدن!! همین...من دیگه نمی دونم....ولی خیلی امیدوارم که یه اتفاقی بیفته!!چه خوب چه بد..حداقل یه تغییری تو زندگی پیش بیاد و از یکنواختی در بیاد...البته نمی خوام مثلا یه اتفاقی بیفته همه از یه طرف بدنشون فلج بشن ها...اما خوب
من اصلآ نمی دونم این فکرها رو از کجا میارم...همه از ور فلج بشن چیه دیگه؟! ای بابا
من برم دیگه
دعا کن جون من