دوست دارم

دیگه تحمل یک دونه آهنگ در مورد ایران و خاطرات و اینا ندارم...گوجه سبزها رو نگه دارین من بیام...ما اصفهانی ها به گوجه سبز میگیم آلوچه.....وای خدا کی میشه من برم ایران....به قول خودم و شعله دلم می خواد فقط برم تو خونمون بشینم پشت پنجره مردم و خیابونا رو نگاه کنم.....دلم مث خر واسه زاینده رود تنگ شده...دلم واسه آش های هتل شاه عباس تنگ شده....واسه ساندویچ های آرابو....واسه تریا آنی که چقدر توش خاطره داریم...واسه هتل کوروش...واسه پارک ناژنون که من هیچ وقت نفهمیدم چرا بهش می گن ناژنون وقتی اسم واقعیش ناژوان هست....واسه بلالــــــــــی....واسه گردوهای توی آب که تو راه شمال می خریدیم....واسه ذغالخته یا ذوغالخته؟؟.....حالا همین جور ادامه می دم تو هم هیچی نگو هـــــــا

می خواستم در مورد تجربه ای که دیروز داشتم توی این سفرهء حضرت ابوالفضل بگم....اما هر چی سعی می کنم می بینم حس جدیدی که من پیدا کردم و این تجربه اصلآ توی کلمات نمی گنجه....اصلآ حتی بلد نیستم تعریفش کنم...فقط اینکه با بقیهء سفره هایی که به عمرم دیدم فرق داشت خیلی...شبنم جون تو حقت محفوظه واسه تو شخصآ تعریف می کنم چون قول دادم....واسه بقیه هم شاید یه روزی تونستم بگم.......................می گن مواظب باشین از خدا چی می خواین....همینه دیگه...یادته پریروزا گفتم یه وقت هم دیدی درویش شدم....خدا هم طاقی!! راهشو گذاشت جلوی پام و من دعوت شدم به مجالس درویشی و عشق خدا و علی......یه عالمه برنامه و هدف دیگه اضافه کردم به قبلی ها.....من قوی هستم به خدا....از پس همه چی بر میام و به هر چی می خوام می تونم برسم اگه خدا بخواد
من تا حالا البته خیلی سعی کردم....اما از این به بعد بیشتر سعی می کنم....سعی می کنم که همه رو دوست داشته باشم.....البته اونایی که من دوستشون ندارم خیلی کم هستن....اما خوب حالا سعی می کنم تعدادشون رو کمتر کنم.....هر کی هم منو دوست داره دعا کنه من به نزدیکترین هدفم فعلآ برسم